Ο αυτοματισμός, η λατρεία της ρουτίνας, είναι τα εξελικτικά θραύσματα της διαρκούς διαδικασίας κομφορμισμού που απαιτούσε η εκβιομηχανοποίηση της καθημερινότητας. Το άπιαστο όνειρο του Αεικίνητου απαιτεί συνεχή εγρήγορση και όλο υψηλότερες ταχύτητες.

Η προστασία του ρολογιού είναι το μόνο σταθερό σημείο αναφοράς: η θαλπωρή του επαναλαμβανόμενου ήχου, η βεβαιότητα του κινούμενου δείκτη. Μας προσφέρει ασφάλεια, όπως ταυτόχρονα μας φυλακίζει στον φαύλο κύκλο της ταχύτητας και της δήθεν αποδοτικότητας.

Το ρολόι είναι μια μηχανή που παράγει ομοιόμορφα δευτερόλεπτα, λεπτά και ώρες όπως μια γραμμή παραγωγής, αναφέρει ο M. McLuhan.

Ο χρόνος μπορεί να ανατραπεί, αρκεί να ανατραπεί αυτή η κανονικότητα. Στην άσκηση αυτή, το σύνολο του χρόνου παραμένει σταθερό ακόμα και αν τα μέρη του ταλαντεύονται, όπως ταλαντεύεται και η αντίληψη του θεατή για το χρόνο.

Μια αντίστοιχη χρονομηχανή είχε στην κατοχή του ένας φανταστικός ήρωας του Τ. Pratchett, ώστε να «μετατρέπει σε χυλό» την σκέψη των άλλων — μήπως δεν είναι ήδη χυλός η σκέψη μας;